Беадабии Умар дар маҳзари Расули Худо(с)

Умар ва Абӯбакр бо ҳам равобити хубе надоштанд, ҳатто ба гувоҳии Қуръон якбор дар маҳзари Пайғамбари Худо(с) бо ҳам ҷанг шуда бо садои баланд бо якдигар бархӯрди беадабона карданд. Сипас ояи дуввуми сураи Ҳуҷурот

 يََّاءَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ لاَ تَرْفَعُوَّاْ اءَصْوَ تَكُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِىِّ وَلاَ تَجْهَرُواْ لَهُ بِالْقَوْلِ كَجَهْرِ بَعْضِكُمْ لِبَعْضٍ اءَن تَحْبَطَ اءَعْمَ لُكُمْ وَاءَنتُمْ لاَتَشْعُرُونَ

“Эй касоне ки имон овардаед! Садоятонро болотар аз садои Пайғамбар набаред ва ҳамон гуна, ки баъзе аз шумо нисбат ба дигаре баланд гуфтугӯ мекунед, бо Пайғамбар ин гуна сухан магӯед! Мабодо (ба хотири инки садои баланд, ки бархоста аз беадабии шумост,) аъмоли шумо нодониста нобуд шавад”[1]... дар мазаммат ва тавбехи онҳо нозил шуд[2].

            Ва ҳамчунин дар даврони хилофати Абӯбакр, ӯ санади моликияти заминеро ба ду нафар дода онро имзо карда буд ва Умар дар он нома ва рӯи имзои Абӯбакр туф андохта, онро пора кард[3].

             Мавриди дигаре аз равобити ҳасанаи Абӯбакр ва Умар ин, ки халифаи дуввум мӯътақид буд ҳасад даҳ ҷузъ аст, ки нӯҳ ҷузъи он дар Абӯбакр ва як ҷузъи дигари он дар ҳамаи Қурайш аст ва Абӯбакр дар он ҷузъ низ шарик аст[4].  

---

[1] . Сураи Ҳуҷурот, ояи 2.

[2] . Муснади Аҳмад/ Саҳеҳ Бухорӣ, ҷ. 3, саҳ. 190, китобут тафсирил ҳуҷурот.

كاد الخيّران أن يهلكا: ابوبكر و عمر. لمّا قدم على النبي وفد بني تميم أشار احدهما بالاقرع واشار الاخر بغيره. قال ابوبكر لعمر: إنما اردت خلافي، فقال عمر: ما اردت خلافك فارتفعت اصواتهما عند النبي فنزلت يا ايها الذين آمنو لا ترفعوا

[3] . Дуррул мансур, ҷ. 3, саҳ. 252.

[4] . Шарҳи Наҳҷул балоғаи Ибни Абилҳадид, ҷ.1, саҳ. 30,

Categories: Tajik - Тоҷикӣ